سیاسی

افغانستان کانون منازعات بین المللی

اخیراً وزارت دفاع امریکا گزارش در70 صفحه ای را مبنی بر افزایش ناامنی در افغانستان به نشر رسانیده است. گزارش مذکور در حالی در بعضی از سایت های انترنتی به نشر میرسد که افغانستان در کنار دست آورد ها از کنفرانس بین المللی پاریس شاهد مناقشات سیاسی با کشور همسایه پاکستان می باشد.‌از سوی دیگر بعد از شش سال مبارزه و تمرکز منابع مالی و نیروی نظامی غرب تحت رهبری ایالات متحده امریکا در مبارزه با تروریزم و تلاشهای قوای بین المللی ناکام خوانده می شود و از قدرتمند شدن مخالفین دولت و تروریزم سخن به میان میآید.البته قابل تذکر است تا پرسیده شود که آیا گزارش پنتاگون واقعاً از افزایش ناامنی در افغانستان حکایت دارد یا هدف خاصی مبنی بر تاثیر گزاری بالای تحولات سیاسی که فراروی افغانستان قرار دارد؟

در این حالت ذهن به روال پرسش گرایانه خود ادامه میدهد:اگر ناامنی درکشور افزایش یافته یا افزایش خواهد یافت دراین صورت چگونه تعبیر باید کرد؟ مخالفین دولت یا به سخن دیگر تروریزم تجدید قواه کرده است یا نیرو های بین المللی (اعضای ناتو) هماهنگی لازم و مؤثر را نداشته است؟ از آنسو حتی استراتیژی نظامی گرایانه ناتو بلاخص قوای ائتلاف به فرماندهی وزارت دفاع امریکا جای بحث دارد. درهردو صورت قدرت گرفتن تروریزم یا موفق نبودن ناتو در افغانستان که در گزارش ارایه شده نیز به ناهماهنگی اعضای ناتو اشاره شده است ، قوای ناتو ناکام خوانده است.

آیا خیلی دیر نشده است که ناتو بعنوان یک نیروی نظامی قوی با حمایت سیاسی جامعه جهانی، مردم و دولت افغانستان با گذشت شش سال متوجه این ناکامی ها و کارا نبودن استراتیژی مبارزه با تروریزم می شود و اعتراف به شکست و افزایش ناامنی ناشی از قدرتمند شدن مخالفین می کند؟

یا به تعبیر دیگرنشراین گزارش از آدرس وزارت دفاع ایالات متحده امریکا که علی رغم اظهارات گذشته که از زمین گیر شدن طالبان سخن می گفتند، هدف سیاسی ای را دنبال نمی کند؟ پس چه هدف سیاسی در عقب آن امکان وجود دارد؟

به نظر نگارنده که از داشتن آنچنان دید کاوشگرانه عاجز است، با توجه به شرایظ کنونی افغانستان و سیاست های جاری در منطقه ، دو هدف سیاسی به نظر می رسد:

هدف که تعبیر آن از اظهارات مقامات امریکائی بویژه برک اوبا کاندید دموکرات به ریاست جمهوری آینده امریکا که روند مبارزه با تروریزم در افغانستان را ناکام و ناکارا خوانده بود ناشی می شود.

از طرف هم،دربعضی نشریات غربی اداره موجود و شخص رئیس جمهور افغانستان ناموفق و غیر مؤثر ارزیابی گردیده بود. گفته می شود که درانتخابات آینده در سطح رهبری دولت افغانستان تغییر بوجود آید و سرانجام اداره آینده افغانستان باید از وجود خیلی از چالش های تصفیه گردد.

گزارش ارایه شده ، اگر مقصد ذهنیت سازی برای تغییر فرد اول مملکت در انتخابات آینده را داشته باشد ، سوال که مطرح  می شود این است: فرد بدیل کیست که بهتر از رئیس جمهور کنونی کار کند و چگونه مؤثریت خوبتر و مدیریت کارا ترخواهد داشت؟

هدف سیاسی دیگر را برگرفته از ابراز تشویش وزیر دفاع ایالات متحده امریکا که چندی پیش در نشست سران ناتو که پیرامون آن اخبار و بررسی های زیادی از نگرانی آقای گیتس مبنی برافزایش ناامنی و ازدیاد حملات تروریستی در افغانستان صورت گرفت ، میتوان قابل تفسیردانست که این اظهارات آقای گیتس بلافاصله از طرف وزارت دفاع افغانستان یک نوع شایعه خوانده شد." مقامات غربی با این اظهارات ایجاد یک نوع تشویش و بزرگنمائی بحران را می کنند که از این طریق می خواهند که اذهان مراجع کمک کننده را متقاعد به پرداخت کمک بیشترکنند" پس با در نظر داشت این تناقض ممکن است حدس زد که این بار نیز غایله ی در کار است؟

فراموش نباید کرد که بعد از دو روز نشر گزارش فعلی نیز اظهارات متناقض با آن را شاهد بودیم که درنشست خبری سخنگوی ناتو « جنرال کارلوس برانکو و جنرال ظاهر عظیمی » گفته شد که طالبان توان مبارزه و مقابله با ناتو و اردوی ملی افغانستان را ندارند.

اما در نتیجه به این باورمند می شویم که با مطالعه دقیق و بررسی همه جانبه در خواهیم یافت که گزارش پنتاگون همخوانی بیشتربا اوضاع و چالش های موجود فراروی دولت افغانستان و نیروی های بین المللی درکشور دارد. با تاکید بر اینکه دولت افغانستان نیازمند تاثیر گزاری بیشتر می باشد نیروی بین المللی نیز ضرورت به تغییر استراتیژی نظامی دارد و باید گفت که فقط رویکرد نظامی راه حل نیست امروز مردم افغانستان از فقر و بیکاری رنج می برند و بازسازی متوازن راه کار مطلوب دیگریست که مردم را بیشتر از پیش حامی و طرفدار دولت می سازد تا اینکه دولت افغانستان با حمایت گسترده شهروندان خود سهم بیشتر در مبارزه با تروریزم ایفاء کند و از سوی دیگر جامعه جهانی در مبارزه با تروریزم به نتایج مطلوب دست یابد.

علی فیروز "ابوذر"